Weer een andere generatie hè

Volgens de kapster hadden een aantal veranderingen te maken met ‘weer een andere generatie hè.’
 
Zo ging de vorige generatie, of misschien wel die dáárvoor, zowat elke week naar de kapper. Dat is nu anders, want dat is de generatie ook. Deze generatie gaat minder vaak naar de kapper, ‘want het maakt ze niet zoveel meer uit’ of hun haar lang of kort is. ‘Het kan tegenwoordig allemaal’.
 
‘Vroeger niet hè?’ wilde ik meegaan in haar redenering, maar daar reageerde de kapster niet op.
 
De tweede grote verandering die zij als kapster ziet ten gevolge van de veranderde generatie is dat kinderen nu veel beter stilzitten dan vroeger. Kinderen knippen was op de kappersschool ‘een crime’, want ze zaten niet stil, en ‘dan pakte je nog wel eens een stukje oor mee.’
 
‘Dus kinderen van nu zijn minder beweeglijk? Hoe komt dat denk je?’ vroeg ik als poging enthousiast te participeren in het gesprek. De kapster haalde haar schouders op.
 
De derde opmerkelijke verandering ten opzichte van vroeger is dat kinderen nu langer thuis wonen en dat prima gaat, want ‘het is tóch een andere generatie’. Haar zoon, bijvoorbeeld, is 21 en woont nog thuis en dat gaat prima. Dat was vroeger wel anders, zegt ze en denkt ze misschien ook, want hoe kun je zoiets nou weten? Haha.
 
Ik zeg ‘Ja prima toch als het prima gaat?’ Ze doet of zegt niks terug.
 
Het vierde en voorlopig laatste grote verschil dat ze ziet tussen deze generatie en de vorige en die daarvoor et cetera is dat de nieuwe generatie weer veel meer waardering heeft voor vermaak zonder snoer. ‘Ja die dingen denk je niet meer weg,’ zegt ze terwijl ze naar haar Radio Oranje pompende Sonos knikt, ‘maar je ziet dat deze generatie daar weer meer mee kan.’
 
Ik wil iets zeggen over mijn platenspeler en hoe ik die 15 jaar geleden aanschafte als analoog antwoord op de wildgroei aan mp3tjes op mijn computer. Meer gerichte, kwalitatieve aandacht voor de muziek wilde ik, in plaats van zwemmen door een zee van digitale overvloed. Maar het is iets te lang stil en ik voel de behoefte om iets te zeggen zakken. Ik weet niet of het zin heeft. Bovendien gaat het niet over mij, maar over ‘een andere generatie’, en dus pak ik maar mijn telefoon om doelloos door apps te scrollen.
 
Buiten regent het pijpenstelen, maar daar heeft niemand het over.

Auteur: RdR

Remco de Ridder (Den Haag, 1983) is een Nederlandse freelance journalist, copywriter, podcastmaker en schrijver. De Ridder studeerde Film Studies aan de Universiteit van Amsterdam en screenwriting aan de New York Film Academy. De Ridder werkt sindsdien als freelance copywriter en journalist. Hij schreef een aantal opiniestukken over de ramp met MH17, die werden gepubliceerd in de Volkskrant en Het Parool. In die kranten schrijft hij regelmatig ook over andere onderwerpen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.