Oef… Wakker. Waarom ben ik nu al wakker? Ben ik echt al wakker? Ahlwf… Ik wil niet nu al wakker zijn. Het is geen goed idee. Even kijken hoe laat het is… 8:15? Godver… Waarom kan ik niet meer uitslapen? Ik zou zo graag nog eens lekker uitslapen, zoals vroeger. Veel drinken, laat naar bed, en dan 13 uur slapen. Een gat in de dag. 16:00u opstaan, in joggingbroek op de bank, tv aan en pizza’s bestellen. Ik mis die tijd…
Ik voel me niet zo goed. Mijn hoofd werkt niet mee. Mijn lichaam weigert in zijn geheel. Misselijk ook wel, draaierig. Ik moet maar gewoon blijven liggen. Misschien wel wat drinken, ik heb zoveel dorst. Dorst ja, drinken.
Dat glas water is zo op. En dan moet ik nieuw halen. Nog even niet aan denken. Misschien kan ik beter even op mijn rug gaan liggen. Knieën omhoog, arm over mijn ogen en rustig ademhalen. Dat helpt meestal wel tegen de misselijkheid. Hmm… Nu lijkt het weinig effect te hebben.
Slaapt ze nog? Ja, zij slaapt nog. Geluksvogel. Zij slaapt altijd nog. Valt ook altijd eerder in slaap. Het lijkt wel alsof de alcohol mij juist wakker houdt, terwijl ik toch echt kapot was. Kapot ben. Kapot.
Ik stink ook. Ruik in ieder geval niet fris. Muf, zweetachtig. Drank, sigaretten… De nalatenschap van een avond vol vertier. Vol drank. Veel drank. Bier, veel bier en toen shotjes, die duivelse creatie. Binnen 20 minuten 3 shotjes met ieder 3 á 4 soorten drank erin. Vodka, Southern Comfort, jenever, rum… Een jenever ín mijn biertje heb ik zelfs gedronken. Ik vond het totaal niet lekker. Toch dronk ik het op. Helemaal op. Het was niet lekker nee.
Ben niet eens heel laat gaan slapen, geloof ik. Misschien ook wel. Telefoon. Laatste, dronken sms verstuurd om 2:32u. Kan het me niet meer herinneren. Maar zal daarna niet lang meer wakker zijn geweest. Nu ben ik het wel. En ik stink. Ik laat ook aan de lopende band scheten, het is helaas niet anders.
God wat heb ik een dorst. Ik moet meer water, anders gaat het niet goed. Je hebt ook mensen die dan juist geen water kunnen drinken. Die willen dan meteen cola, of Spa of ananassap. Gekke mensen. Water moet ik, en snel een beetje.
Opstaan. Nee, wacht, eerst zitten, op de rand van het bed. Dat is al moeilijk genoeg. Godverdomme zeg… Iedere week weer. Ik ben nu 31. Hoe lang doe ik dit nog? ‘Totdat je een kind hebt,’ hoor ik het ouderlijk deel van mijn vriendenkring fluisteren.
Niet afdwalen, maar opstaan. Water moet je.
Mezelf vastklampend aan het voeteneind van het bed, de kledingkast en de muren, begeef ik me naar de badkamer. Daar is een kraan, met water. Ik vul mijn glas en drink het in één teug leeg. Ik vul het nogmaals, neem nog wat slokken en vul het weer bij. Het is mijn voornemen om meteen weer in bed te gaan liggen, maar mijn darmen steken daar een stokje voor. Meerdere stokjes. Meerdere, halfzachte in de wc-pot plonzende stokjes… Ja sorry hoor, maar je weet zelf ook dat het zo gaat.
Terug naar bed. Daar is alles beter. Of naja, het is de enige plek waar ik in mijn huidige staat van malheur kan zijn. Later misschien de bank. Later sowieso de bank. Maar nu nog even het bed, in het donker, half onder de dekens, want het is best warm.
Tussen de wilde struiken der misselijkheid ontspruit inmiddels een hongerbloem. De maag is leeg en vergewist me daarvan middels voorzichtig gegrom. Wat zal ik zo eten? Wat hebben we in huis? Iets vets wil ik, niet geheel onverwacht. In deze staat wil ik altijd iets vets. Vanavond wil ik pizza, of Mexicaans. Iets vets in ieder geval. Kebab, misschien ook wel sushi. Dat is niet per se vet, maar zo lekker en zout dat ik het altijd wel kan eten. Ik kan natuurlijk ook zelf iets maken. Pfff… De gedachte alleen al doet me sudderen. Ik kwam nauwelijks tot de badkamer, hoe moet ik dan in godsnaam naar een supermarkt? Maar vanmiddag is alles weer anders, dat weet ik zelf ook. Dan ben ik gewoon een beetje brakkig en moe. Melig ook. Dat is het leukste aan de kater: de meligheid.
Maar zover is het nog niet. Nu is er nog een strijd te strijden. Ik ben misselijk, maar weet dat ik moet eten. De gedachte aan eten maakt me nog misselijker, maar de misselijkheid zal niet overwonnen worden op een lege maag. Er is ei. Ei is goed. Verdomd er is ook nog spek! Een overblijfsel van de gehakttaart van vorige week. Ei, spek en natuurlijk kaas. Bakken zal ik het, in een pan. Gieten zal ik het, over een boterham. Eten zal ik het, met bestek, van een bord, in mijn mond. Ik ga dat zo doen. Zo meteen, als ik me iets beter voel. Eerst moet ik me beter voelen. Nog even omdraaien, misschien helpt dat.