Tag: 2016

Best van 2016

Daar is ie weer hoor, ik. Daar ben ik weer, met m’n lijssie. Gewoon een lekker lijssie, niet met boodschappen of babyartikelen, maar lekkere muziek.

Ik weet, ik weet; ben ongeveer een week te laat. Maar wat wil je, met een verse baby. Het is zijn schuld en dat zal hij weten ook, als hij eenmaal begrijpt wat schuld is.

2016 was zogenaamd een kutjaar. Heel veel mensen, waaronder ikzelf, hebben het vervloekt en hopen dat 2017 beter wordt. Wat een onzin. Alsof dat jaar, wat wij zelf ooit hebben bedacht, er iets aan kan doen. Zijn het niet gewoon de mensen, levend in dat jaar, die er een puinzooi van maken?

‘Kom, laten we met terugwerkende kracht een jaartelling bedenken en het de jaren vervolgens massaal verwijten als er per ongeluk of expres allemaal emmers stront in worden geleegd.’ Typisch menselijk redeneren.

Voor mij gaat het sowieso niet op, want ik heb een topjaar gehad. Ben vader geworden van een nogal gruwelijk zoontje, heb me volledig en vooralsnog met succes op het schrijverschap gestort en ben als gevolg daarvan inmiddels bezig met de nodige zinnenprikkelende projectjes. Laat dat -jes maar gerust weg! Ondernemingen van epische proporties zijn het.

Maar genoeg over mezelf, terug naar de muziek. Er gingen mensen dood. Niet per se meer dan anders, maar wel een paar van naam. Over hen hoef ik het niet te hebben. Wel over de gestorven zoon van Nick Cave, wiens album ‘Skeleton Tree’ door die gebeurtenis werd beïnvloed, waardoor het in mijn ogen de beste plaat van het jaar is geworden. Johan had met een dergelijk lotgeval verbaal wel raad geweten.

Er is hierboven dus een lijst, samengesteld door deze vader. In plaats van de gebruikelijke mail of lullige Facebookpost wijd ik er een heel blog aan, zoals je merkt. In de eerste plaats omdat deze ingetogen selectie in mijn oren de beste tot nu toe is — wat betreft muziek was ‘het jaar’ dus allerminst qut — , maar vooral omdat het me is gelukt om in dit digitale platform een Spotify-playlist te embedden, wat ik als een persoonlijke triomf beschouw. Daarnaast kun je door hier te klikken de lijst ook gewoon openen in Spotify zelf.

Laat je dus niet langer ophouden en luister, ontdek, skip & repeat. Dat 2017 maar net zo weinig verantwoording mag dragen voor ons handelen als een kalender toekomst. Toekomt.

2017 nog beter

Dat was me er weer eentje, 2016. ‘Enerverend’ is een understatement. Veel was eerder ‘schokkend’ en ‘verontrustend’. Maar er gebeurden ook positieve dingen die op naïeve wijze kunnen worden aangezien voor de fundamenten van iets goeds, mits we er volgend jaar met zijn allen de schouders onder zetten. Laten we de balans eens opmaken.

‘Let’s make the Netherlands great again!’ is een slogan die in 2017 hopelijk zijn weg vindt naar onze eigen, boze, verdwijnende middenklasse. Geef ze eens ongelijk! Ik zou ook boos zijn als ik verdween.

In Amerika heeft men vast het goede voorbeeld gegeven door het liberale, e-mailende establishment massaal af te serveren. Het enige jammere is dat Geert Wilders niet rijker claimt te zijn, dan waren de verkiezingen slechts nog een formaliteit geweest. Een paar torens met zijn naam erop en je bent klaar.

Nu zal de rode aanval onder leiding van Usher afgeweerd moeten worden, maar als zijn campagne verloopt zoals zijn zangcarrière hoeven ‘we’ nergens van wakker te liggen. Tot die tijd is het zaak de misinformatie van links te negeren en de krachten te bundelen. Dit kunnen we bijvoorbeeld doen in een Facebookgroep, hoewel de kans bestaat dat we dan worden afgeluisterd door China.

Laten we analoog beginnen op het dorpsplein en in de school. Laten we teruggaan naar vroeger, naar beter, maar vooral: naar onszelf. ‘Make Holland Holland again!’ Weg met de periferieprovincies. Stof de stadhouders af, haal de regenten uit het vet. Maak van al die advocatenkantoren en uitgevers op de grachten weer pakhuizen, laat de handel bloeien. Weg met Tony’s Chocolonelyexperiment, terug naar pure cacao!

Roepen we deze agressie niet over onszelf af? Het ís toch ook lullig om met een kop smaakarme soep en een afgedankte sweater in een hangar van een voormalig Duits vliegveld te zitten, terwijl je gastheer of gastvrouw volgevreten paradeert over decadente kerstmarkten en azuurblauwe côtes? Óf we kiezen voor vluchtelingen, kledingcontainers, roestvrije schaftpannen en doen geen kerstmarkten en boulevards meer, óf we gooien de grenzen dicht en houden wat rijk is rijk en droppen bommen op alles wat ons schuin aankijkt. Het is tijd om keuzes te maken, ook al hebben die tot gevolg dat we vanaf nu voornamelijk binnen moeten blijven.

Opwarming van de aarde, broeikaseffect, CO₂-uitstoot; het zijn slechts een paar versies van het sprookje dat ik aan mijn drie weken oude zoon vertel als we weer eens in december in korte broek door een groen park vol parkieten en exotische vleesetende planten wandelen. Dat al deze soorten hier nu wél kunnen leven duidt op een sterke verbetering van de natuurlijke condities. De deodorantbus is vervangen door een roller, de Mercedes door een Tesla en de Nokia door een iPhone; wat kunnen we nog meer doen?

In tegenstelling tot wat de natuurlobby ons wil laten geloven, gaat het prima met ons klimaat. Sterker nog, als het zo doorgaat, wordt het hier zo lekker dat niemand meer op vakantie hoeft. Dat scheelt kerosine-uitstoot en levert de economie geld op, dat we vervolgens kunnen gebruiken voor het bouwen van een enorme dijk rondom ons land. ‘Let’s make Holland surrounded by dikes again!’

Al met al denk ik dat de toekomst er rooskleuriger uitziet dan de media ons willen wijsmaken. Er zijn in 2016 fouten en slechte liedjes gemaakt, maar daarvan kunnen we leren. Het is tijd om de rangen te sluiten en gezamenlijk, over elkaars rug en aan elkaars haren, terug te krabbelen naar de top van de voedselketen. Hiërarchie en fatsoen zijn de kernwoorden. En zonnebrand. Samen zetten we koers naar een florissante toekomst. En tot die tijd: veel geluk, liefde en muggenspray voor 2017 gewenst.

Lees het stuk via Blendle. (Kost wel geld, terwijl het hier gratis is en je het nu vermoedelijk al hebt gelezen.)