‘Zeg, wilt u ook zo’n overheerlijk kopje rooibos thee?’
‘Is dat rooibos thee?’
‘Ja, speciale. Met mango en perzik.’
‘Nou, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen!’
‘Nee?’
‘Nee!’
‘Ik vind het heerlijke thee. Ik denk dat ik in geen tijden lekkerdere thee gedronken heb. Ik heb de thee ook pas ontdekt.’
‘Nou, ik ben benieuwd!’
‘Pas op, hij is nog wel heet.’
‘Heeft u ook honing?’
‘Honing?’
‘Ja, voor mijn zere keel.’
‘Wat heeft u dan?’
‘Keelpijn.’
‘En wat voelt u dan precies?’
‘Het brandt.’
*knikt*
Even later, nadat de thee wat is afgekoeld.
‘Gatverdamme!’
‘Pardon?’
‘Gatverdamme, wat een gore thee!’
‘Meent u dit nu echt?’
‘Ja, ik vind het totaal niet lekker.’
‘O, maar… Het is toch niet zó vies? Het is toch best aangenaam? Met mango en perzik. Een soort Ice Tea, maar dan warm.’
‘Ja precies, goor.’
‘Nou, ik vind het lekker.’
*haalt schouders op*
Er volgt een ongemakkelijke stilte, wat niet vreemd is onder deze omstandigheden.
‘Ik vind het wel raar dat u het niet lekker vindt.’
‘Tja.’
‘En ik vind de manier waarop u dat liet merken ook wat vreemd.’
‘O ja?’
‘Ja, ongepast. Bot zelfs.’
‘Naja, ik vind het gewoon hele, hele gore thee. Echt heel vies. Ik heb bijna gekotst.’
‘Nu is het wel genoeg.’
‘Het is verder niet persoonlijk bedoeld. Het gaat me puur om de thee. Die smerige hoerenthee van u.’
‘Ok, het is duidelijk.’
‘Bah, bah, driewerf bah.’
‘Juist.’
‘En u bent een vies, stinkend hoerenmens dat u het schenkt.’
‘Wel GODVERDE…’
‘Sorry! Sorry… Ik zou het niet persoonlijk maken. Het is de thee die onzindelijk goor is, niet u.’
‘Juist.’
*glimlacht beleefd*
(…)
‘Koekje?’
‘Lekker.’
