Laten we wel met beide benen op de grond blijven staan jongens. We hebben nog helemaal niets. Natuurlijk, het is een fantastisch begin, maar WE HEBBEN NOG NIKS. We mogen nu een feestje vieren, maar morgen gaat de focus meteen weer op de volgende wedstrijd. Als we die verliezen, hebben we namelijk helemaal NIETS. Dan is het allemaal voor NIETS geweest, die fantastische overwinning. Daarom wil ik jullie graag het volgende verhaal vertellen, ter inspiratie.
Baldorf de sceptische clown had nooit gedacht dat zijn naam zo wijd en verspreid gelinkt zou worden aan inspiratie. Inspiratie was voor hem allesbehalve een man in een rood-wit geruit pak met een oranje pruik en een rode neus en zo’n bloem met als je d’r op drukt water eruit. Deze vloekende bom van flauwekul nam zichzelf niet serieus, zelfs niet als clown. Het was voor hem dan ook niet makkelijk om iets wat allesbehalve serieus te nemen is, serieus te nemen. De enige die hij af en toe serieus nam was Bernadette de koorddanser, in de catacomben van de circustent, tussen de leeuwenkooien in.
Maar velen vonden in Baldorf moed en troost. Dat deze man, dit vloekend grap- en grollenkasteel zich schijnbaar zonder enige gêne of doelgerichtheid dag in dag uit zo voor lul zette voor het oog van de wereld gaf mensen het zelfvertrouwen om dingen te proberen die ze daarvoor niet durfden. Het deed ze hun angsten overwinnen. Want als deze vloekende idioot daar zo kon staan dan konden zij toch ook dingen doen die vloekend en idioot waren?
Waar het op neer komt is het volgende: We zijn hier met een missie. Dat is het nieuwe woord. Eerst was het focus, nu is het missie. Net zo’n kutwoord. Ik ben er ook bijna van overtuigd dat het gebruik van dergelijke woorden om je aanwezigheid op een voetbaltoernooi kracht bij te zetten zowat directe aanleiding is voor de ondergang.
Maar goed, missie dus, want we moeten natuurlijk wel wereldkampioen worden en zonder woorden weet ik het ook niet meer. We zijn geen Feyenoord, hoewel het er soms wel verdomd veel op lijkt (lookin’ at you, Bruno, Stefan, Daryl).
Misschien volgen jullie me allang niet meer, maar dat geeft niet. Ik ben Louis en ik weet het. Ik heb de kennis. Ik snap het. En als jullie goed luisteren snappen jullie het ook. Baldorf wist niet wat voor invloed hij had, ik wel. Daarmee wil ik mezelf niet vergelijken met een clown, maar dat doe ik toch, puur om een punt te maken.
Dus luister naar mij. Volg mij. Want ik ben Louis, Louis de clown en ik ga dit land een onvergetelijke ervaring bezorgen. Ik gebruik mijn zeem van voetbalverstand om de ramen van ons voetbaltrauma schoon te zemen. Hier had ik graag een ander woord gebruikt, maar zemen is nu eenmaal wat je doet met een zeem. Niet lappen of vegen, maar zemen, aldus Google. En dat is hetzelfde met voetbal. De bal is rond en dat blijft ie, daar verandert geen Spanjaard of Blatter iets aan.
Dus jongens, kom op en luister. Jullie zijn mijn zoons, als jullie dat graag willen. Vader en zoons op pad in de jungle. Baldorf had geen vader, laat staan zoons. Baldorf was een eenzame idioot; zijn grootste kracht, maar ook zijn zwakte.
Ik heb geen zwaktes. Ik ben Louis.
